نقش گروه های فکر در سیاست خارجی(۱)‏

آیا در کشورهای جهان رؤسای دولت ها، نخست وزیران و یا وزرایی وجود دارند که بتوانند به تنهائی همه مشکلات پیش رو را حل وفصل کنند؟ آیا آنها  در برخورد با مشکلات  پیچیده در محیط های داخلی و خارجی  نیازی به مشاوره، همفکری، تجزیه و تحلیل و یا پیشنهادی  برای اداره کشور و حل و فصل مشکلات و بحران ها ندارند؟ چه گروهی می تواند بازوی کمکی دولتمردان در برخورد با مشکلات و یا بحران ها باشد؟ آیا گروه های دولتی که از بودجه عمومی کشورها تغذیه می شوند می توانند در ارائه پیشنهادات بی طرف باشند؟ آیا گروه های وابسته به احزاب سیاسی در ارائه پیشنهادات به فکر مسائل حزبی خود نیستند؟ مشکلات و بحران ها به طور ناگهانی و بدون دلیل بوجود نمی آیند. برای جلوگیری از ایجاد مشکلات و بحران ها باید برنامه ریزی های قبلی وجود داشته باشد. باید گروهی از اندیشمندان، نخبگان سیاسی و جامعه شناسان آینده نگر در راه بهبود جامعه به برنامه ریزی بپردازند و تا حد ممکن  از چالش های پیش رو جلوگیری کنند. در این مقاله تا حد امکان به سؤالات مذکور پاسخ داده می شود. در بعضی از کشورها برای جلوگیری از مشکلات و بحران ها با ایجاد گروه های فکر به آینده نگری می پردازند و با برنامه ریزی دقیق به گونه ای عمل می کنند که مشکلات و بحران های کمتری وجود داشته باشد و سعی می کنند  برنامه های ناموفقی ارائه نداده باشند.  نکات: گروه فکر، تاریخچه و کاربرد آن و نقش گروه فکر در سیاست داخلی و خارجی یک کشور، گروه های فکر و سیاست خارجی در امریکا، اتحادیه اروپا، انگلستان، آلمان در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد.